VALE & ALPER AYYILDIZ
SON MESAİ
1. Bölüm – VALE:
Saman alevi; bir kuru toprak suyu.
Bilmem kuru dudağımdan gece yarısı.
Ayı sesten, şeri mesken tut.
Kalbime ruhuma batar şu öfkem.
Akne salgını bu katre yağmuru.
Fırtınalar dağ taşır mı teknen ?
Metrece taşkın kasvet denizi.
Resmen güftem, seni bana seslen.
Gün olur çekilir dalga yürekten.
Toz olur açılır bahis kürekten.
Salın sessiz ama haydi sürüklen.
Ölümden kaçıp yüzüme kilitlen.
Onlar görmez, onlar ama.
Beladan uzak, nuda sima.
Saçını sıyır ve de yüzüme gülümse.
Sunduğum hediyemi kalbe kilitle.
Bak ses kesilir…
Yürümem yarın alima.
Bana değerimi altın diş gibi sildim.
Ve de yapılan hataları görmedim hiç.
Geri dönüşüm yok bu küçük bir sanat eseri.
Yada diyelim bıçağın acı eseri.
Bu tükenmezimin kederi.
23. git-gel seferi.
Bre ağla. Ağla gözlerin açılsın.
Yeni ufka bambaşka bir sabaha uyansın bedenin.
Cezamı kes ve de acımı hesapla.
Bakışlarında pirana duygular.
Sıska hakaret, hüzünü avuçlar.
Satırlarında geniş koğuşlar.
Hüsran içeren hazin sonuçlar.
Nakarat – VALE:
Son mesai bu çekiliyorum ben.
Alın telrime helali sildim.
Ben de seçmedim, seçiliyorum hep.
Haramilerce harap edildim.
Göz mü görmesi ? Seste hep azar.
Onlar lafla mezar kazanlar.
Rast gelir gülüm, kahya sümbülüm.
Kepçesiz gelin taşlı kazanlar.
2. Bölüm – ALPER AYYILDIZ:
Boyum 1.86. Denizin dibine battığını sandığınız Alper var ya, çoktan geçti o dalgayı. Geride kalan bir ay tutulması bak. Yıldızı kandırmış gölgen, vicdanı temizler. Her günahkar erkenden kalkıp dünü unutur. Defter yırtık o gülleri kurutun. Rap, içine sinen bi gölgedir. Dilim alsın bu sefer aşkım öfkelidir.
İzin veren, bugün gecikti. Sözüme dengelen. Ölüm elverişli yat !
İstirham eyle. Çözüme böyle ulaşamaz. Yalvaramaz hiçbir bahaneyle.
İçim, dışıma karıştı. Önce bir alıştır alıştır sonra söyle.
Ama ‘kalemi; namusum’ , ‘Düşeni; kabusum’ olarak bilene söyle.