Bir çocuk parkıyım, sessiz ve kederli
Salıncaklar içinde, yok hiç kimsesi
Arsız bir çocuk gibisin, şımarık ve tatlı
Sana herşeyimi vermek, içimdeki kıpırtı
Gün gelir kapımdan bakıp içeri girersin
Gün olur bu ıssız yeri terkeder gidersin
Sessizliğin dışından bir ses -seni bana getirdi
Karanlığın içinden bir ışık -gökyüzüne yükseldi
‘Aşk bomboş bir park gibi’
Yaşlı banklar üstünde bir kaç ıslak sayfa
Bir hayaletin izinin taşıdı yarına
Unuttugun kolyen bir bebeğin koynunda
Senin silik ismini duyurdu yaşama
‘Aşk bomboş bir park şimdi!’
‘Aşk bomboş bir park şimdi…’