Eylül’de Gel – Göksel

Tatil geldiği zaman
Ağlarım ben inan
Gidiyorsun işte
Arkana bakmadan
Nasıl geçer bu yaz
Ne olur bana yaz

Sen, sen, sen
Sen bir ömre bedel
Yok, yok, yok
Gitme, gitme gel

Eylülde gel
Okul yolu sensiz
Ölüm kadar sessiz
Geçtim o yoldan dün
İçim doldu hüzün

Yapraklar solarken
Adını anarken
Bekletme ne olur
Gelmek zamanı gel
Yok, yok, yok
Gitme, gitme gel

Eylülde gel Eylülde gel
Eylülde okul yoluna
Konuşmadan yürüyelim
Gireyim koluna
Görenler dönmüş

Hem de mutlu diyecekler
Ağaçlar sevinçten başımıza konfeti gibi
Yaprak dökecekler
Eylülde gel, eylülde