elveda bana eyvallah sana elveda
çocuk artik ne ses ne seda var
ne de uzaktan söyle ufaktan bi merhaba
dostum ben gidiyorum artik
ve ismini zihnimden siliyorum artik
kim oldugunu iyi biliyorum artik
bu derdi basina sen kendin açtin
ahbap olamadan belli basli
ayrilik günü iste geldi çatti
bu gidisin dönüsü yok çok üzgünüm
ben sana arkadas deyip büsbütün
seytanin kucagina düsmüsüm
ve hepsi sade çikar yüzünden
iblisin ifadesi war yüzünde
kafandaysa hep art düsünce
ben sana destek oldum war gücümle
sen bana sirt çevirdin dar günümde
iste o yüzden yaram çok derin
tamam bok yedim sana dost dedim
böylesine bu aç karnim tok benim
agzindan çikan kuyruklu yalan
uyduruk falan ve bos yemin
yalan mi öyle degil mi moruk
aklindaki neydi çocuk
sinirim tepemde keyfim bozuk
o masallarindan kafam sisti
adam olamadin söyle adam gibi
iyiye uyamadin abi ya duyamadin galiba çalan zili
o birlikte geçen zaman bitti
gidiyorum içim elbet bi hos
gidiyorum iste ama ellerim bos
hatiralarin bile zerresi yok
o yasanan günler dünden geçti
haftalar aylar tümden hepsi
onlarin üstüne sünger çektim
geçmis olsun eline saglik
belli benciller kendine sadik
sen iste o biçim bi ahbapsin
sana yazip söyledim içime atmadim
gidiyorum iste için rahatlasin
yerin genislesin senin kendine kalsin yeminlerin
ve duyuralim bunu elaleme
isyan degil bu vedaname
—NAKARAT—
geç olunca belki anlarsin
dost sirt dönünce beni ararsin
adalet vicdandan yana
ama sen yanlis yoldasin
dogulurmeda vefasiz dostlara elveda
kin tutmam ama kirginim
elini koy vicdaninaa
kader dostumdu simdi düsman
senden nefret etmekteyim
sanci içinde yüregim
bilegim bükük tek dilegim
kararsin dunyan korkudan
sararsin dünyan yokluumdan
solarsin yoklugumdan biktirdin sen bu hayatimdan
insanligi öldürdün
kalmadi dünün bügünün yarin hüzünün
bos düsündün kendini övdün
karisacak gecen ve gündüzün
insafin yok inancin
her gece yandim bos yere kandim
arzum tek istegim yeminim ahdim
benim de düzelecek kara bahtim
elveda her belaya mutluluk ve sensiz bir dünya
sevgiyi emegi hiçe sayma
neden olur akan her gözyasina
arkama bakmadan terk ederim
sana acimaktan vazgeçerim
yalniz kalmani beklerim
kapiyi çeker giderim
bos verdim birçok kez
giderim en zor gününde
muhtaç olacaksin yeminle
bensiz bogulacaksin deminle
kansiz Allah’siz cansiz duasiz
mecnun imansiz kalmayacaksin belasiz
cefan olur yalvartirim
belan olur aglatirim
heba olup harcanirim ben
yeter ki kopsun hayatin yen
seni her aninla hatirlarim
kinimle dinmeyen gözyaslarim
bitmeyen satirlarim
artik mezarina ugrarim
ecelin olurum istemesen de
kabusun olurum her nefesinde
her aninda bela yakanda ölüm ardinda o dünyanda
artik sus var farkina bak ardina düs yardima bak aynaya
gel rüyaya gel dünyaya gel dünyaya…
—NAKARAT—