Kezzo Verse
Sanki bana yazılmış bir romandı öncelerde.
Şimdi yok yerinde, gam-keder içinde.
Toz pembe gelen herşey artık kaptı toz.
Sus-düşün ama hayat sundu hep bi koz
Yoz kafalarla süslü bir kafesteyiz.
Buz kesen parmaklarla el kalemdeyim
Seninleyim.benimle olmasanda ben seninleyim.
Kurtar beni yada öldür bırakma .
Gittiğimiz yoldan çoktan gelmiş bir insan var ve
İnsan var dostuna düşman aynı anda evet bin pişman
Falan pişman ,herşey ölüme dek sürekli olan .
Gercek olan tek şey kara toprakta yaşanılan .
Bittiğimiz yerde başlayan .
Bir düşman var hep yaşayan .
İsmi hayat vede cismi bayat.
Ona bir soru sordum ; yanıt kurak .
Nakarat
Kezzo:
Dünleri unutur gözüm nankör karışığım çok.
Vale:
Ben beni unuturum içim almaz devamım yok.
Vale Verse
Yok Vale.
Bir halsizlik ayakarımda.
Bir boşluk var şu kollarımda.
Birşeyler var dudaklarımda,
Konuşmalıyım ne olur dinle …
Tarifsizlik eşgalimden şeytanlar var şuan yanımda .
Sansürlendim yardımın gerek bilmezmisin can yakıyorlar .
Hüznü şiddetin doruklarında,güz mevsimin hudutlarında.
Ben bi gardiyan tutukluğumda, olsam yinede bakmazmısın ?
Bir kıpırtı var şuan derinde son yazıtların kalemlerimde.
Sen yıldızdın şu matemimde ; kaydın olmadı tutamadım işte.
Kabrim konulur, bedenim canlı.
Aklım şüpheli, kalbim zanlı.
Tahrikatların hep okunaklı seni unutmadım tövbeler aldı .
Bir kafes bugün bir cansızlık .
Dil dolştı ama anlamsızlık. loş ışıklara isyankarlık.kendi kendime bir yalnızlık.
Yollar almış umutlarım var bohçalarında dermansızlık .
Ah şu gözlerim kurtulmalılar günden güne hep mimleniyorlar.
Perde çekmeyi hayallemiştim onlar yinede küçümsüyorlar .
Sürüntülerde olmama rağmen gurbeti önüme perdeliyorlar.
Nakarat
Kezzo:
Dünleri unutur gözüm nankör karışığım çok.
Vale:
Ben beni unuturum içim almaz devamım yok