Gönül tecelligah olduktan sonra
Göze ne gerek var göze be dostum
Sükut lehçesini bildikten sonra
Söze ne gerek var söze be dostum
Aradığın sende düşme telaşa
Güvenip aldanma toprağa taşa
Beytullah hüzündür arama boşa
ıze ne gerek var ize be dostum
Eğer tutmamışsa aşk’ın mayası
Cezbeylemez gözlerinin elası
Hak’a yönelmişse gönül aynası
Yüze ne gerek var yüze be dostum
Can pervane olsun, dönsün dolansın
Fikir isyan etsin, akıl bulansın
Mangalsa yüreğin aşkınla yansın
Köze ne gerek var köze be dostum
Ölüm vuslat ise hayat işkence
Öyle bir hesap ki sırattan ince
Kefen giymiş isen ölmeden önce
Beze ne gerek var beze be dostum