Moruk dumanlı yollarında ahmağın biri olursa
kolumda yolun dar sonunda yalan var
kubar var duman var kumarbaz ayaklar
basar bu şehrin yollarında parçalanmış dudaklarla
kafiyeler aynı sözler aynı vokal garip
değişmiyor yazdıklarım gördüklerim hep garip
sövdüklerimin gariban dövebilirler rüyalarda
anca rüyalarda kendi rüyalarında
rap yapmak için çok yaşlıyım daha 18 yaşında
boşver daha herşeyi herşeyin başındayım
hep yapmak istediğim şeydi bir albüm yapmak ve sonra
belki uçurumun başındayım
sizin gibiler moruk hastalıklı kişiler
yaptıkları eserlerde saklar hep birşeyler
delilerin bir tanesi demek ki düşünen
bir adammış burdaki sürekli birşeyler
Bir zamanlar hayat derdim gerçek derdim
Sonsuz derdim zaman geçti anlamadım ki
Ne kadar yüksek sende hayat 180’de
Bana sorsan artık kayıp gerçek
Tutunmak zor olmalı sen de gördün
İnandın elbet bıraktığım gerçek kalmadı
Bazen saçmalıyorum sadece gül diye
be rapciler artık gerçekten çete Türkiye’de
artık silah gösteriyoruz gül verene
tribe giriyorum selam verirken gülmeyene
üstündeki kabandan rahatsız dayılar
ve youtube’da ki kliplere aşık olan karılarla
olmuyor işte cool edit’i tıklamakla
vokale kompressor dayamakla
biz de senin gibiydik 2000’li yılların başında
arkadaşlarımız vardı piercingiyle kaşında
ve sonra bir gün icab ettik taşınmak
yalnız yaşamaya başladık 17 yaşında
ne kadar yüksek sende kafam 180’de
hergün çıkıp sokakta nüksetsende
olur uzun hava söylerim istersende
benim yaşım küçük ama misket sende
Bir zamanlar hayat derdim gerçek derdim
Sonsuz derdim zaman geçti anlamadım ki
Ne kadar yüksek sende hayat 180’de
Bana sorsan artık kayıp gerçek
Tutunmak zor olmalı sen de gördün
İnandın elbet bıraktığım gerçek kalmadı