hiç birinden eser yok nerde insan ordusu
emeklerken dizime battı diken yandı doğrusu
kitap yalan söylemez yalandı
insan olgusu
söylemekten usandım bitmez oldu sorgusu
bir adım ileri attı bak yenik düştü korkusu
neden yan çizer hayat paralel oldu doğrusu
elimi tuttu kalbin hükumdarı bak sonuncusu
sağ elimde gümüş halka yaş gözümden sondu
tekrar başlayan bir filmin en başındayım
ben bende büyüğüm oysa henüz kaç yaşındayım
hayallerimle kurduğum binanın son katındayım
mesafeler uzakta olsa bil ki çok yakındayım
istifa edip gidersen pes ettin demektir
nefes almakta bazen görünmeyen bir emektir
bu dünyada bir gerçek var ölüm ve yaşam tektir
sözle kafi olmayanın hakkı varsa kötektir
belkide çıktı rüyamın tabiri
kalbe hakim işte göründü biri
al dedi yarim sevgisini
al dedi yarim sevgisini…
belkide belli bu derdin katili
kalbin ortasında sevindi biri
sev dedi yarim kendisini
sev dedi yarim kendisini…
merhaba gülüm nasıl bugün bugün benimle gül
al bu gül senin günüm senin lan ömrüm senin
fakat tenin kokun benim sen benim dünya benim
senaryomuz hayat bizim oynanan film bizim
benim dizimde başrol oynayan inanki sensin
sitem varsa geçmişe onuda silen sensin
daha önce görmediğim bu huzuru bana verende sensin
al bu kalp seninle gelsin iste canını versin
zulümüne tebessümle karşılık veren adam
yaşlı gözle saklanan sonradan gülen adam
sıcaklığını verirsen erir gider kardan adam
muhabbetinde pek derin misali havadan sudan
zor olandı kadere hükmediş çok gidiş geliş
takvimin biterse böyle çok yakın gelir bitiş
yamalı kalbe darbe vurma tek değilki çift dikiş
yatalak adama kalk deme adamı öldürür bu iş
belkide çıktı rüyamın tabiri
kalbe hakim işte göründü biri
al dedi yarim sevgisini
al dedi yarim sevgisini…
belkide belli bu derdin katili
kalbin ortasında sevindi biri
sev dedi yarim kendisini
sev dedi yarim kendisini…