Ben, böyle olmamalıydım
İsmini duyunca boynum düşmeliydi omzuma
İçime bir ateş düşmeliydi
Ayaklarımın feri kesilmeliydi
Kendimden geçmeliydim sonra
Adını sayıklamalıydım adımı unuttuğumda
Ama bunu kimse duymamalıydı
Seni, mahşere kadar saklmalıydım
Ben böyle olmamalıydım
Nisan akşamlarını ıslatırken yağmur
Bahar şarkılarını söylerken karanlığa
Çalan her kapıya sensin diye koşmalıydım
Ayak sesleri gelmeliydi uzaktan
ben hep sana yormalıydım
Gece yıldızlarını serpince göğe
Seni görmek için uyumalıydım
Şarkılar kime söylenirse söylensin
Sana diye dinlemeliydim
Türküler dolmalıydı odama
“ Ben bir selvi boylu yardan ayrıldım”
deyince bir ses
“Selvi boylu yar sen olmalıydın
“kömür gözlüm ateşine düşeli ”
Senin için söylenmiş söz olmalıydı
Bir mey yokluğuna ağlamalıydı delice
Bir keman incecik çığlık olmalıydı
Ama bunu kimse bilmemeliydi
Seni mahşere kadar saklamalıydım